Μάθημα : Ιλιάδα

Μολονότι η Ιλιάδα συντίθεται από διαδοχικές μάχες, δεν είναι με τη στενή έννοια «έπος πολεμικό», ούτε «έπος ηρωικό». Σε κανένα σημείο ο πόλεμος ως φονικό δεν εγκρίνεται. Χαρακτηριστική είναι η επίπληξη του Δία προς τον Άρη (Ραψ. Ε, 888–891): «Από όλους τους θεούς του Ολύμπου μού είσαι ο μισητότερος· γιατί παντοτινές αγάπες σου μένουν: η έρις, ο πόλεμος και οι μάχες».

Ο ιλιαδικός πόλεμος παρουσιάζεται ως πόνος, μόχθος και δοκιμασία, με τα οποία οι ήρωες συνειδητοποιούν τη θνητή τους φύση και την αστάθεια των ανθρωπίνων πραγμάτων. Χωρίς να μοιάζει με νεότερα αντιπολεμικά μυθιστορήματα, η Ιλιάδα ασκεί κριτική στον πόλεμο χωρίς να αναιρεί το ηρωικό ήθος (κλέος): το αμοιβαίο φονικό καταδικάζεται. Παραμένει όμως ένα αναγκαίο κακό μέσα στο οποίο οι άνθρωποι καλούνται να δείξουν την αρετή και την ανδρεία τους, δηλαδή συγχρόνως γενναιότητα και γενναιοφροσύνη, που θα πει γενναιότητα και μεγαλοψυχία.

Δ.Ν. Μαρωνίτης (διασκευή)
(https://www.greek-language.gr/digitalResources/ancient_greek/encyclopedia/epic/page_016.html)