Μάθημα : ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΑΤΑ

ΣΥΝΤΟΜΗ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΚΟΜΜΑΤΑ (ΑΒΓ) 31.03.2021
ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗΣ

Α. ΣΩΣΤΟ ΛΑΘΟΣ

ΕΝΟΤΗΤΑ 1η
1. Με το Σύνταγμα του 1844 κατοχυρώθηκε συνταγματικά το δικαίωμα του συνέρχεσθαι και συνεταιρίζεσθαι.
2. Το ζητούμενο κατά τη διαδικασία διαμόρφωσης συντάγματος ήταν η ανατροπή του βασιλιά.
3. Η απαγόρευση της δουλείας κατοχυρώθηκε συνταγματικά το 1844.
4. Οι πράξεις του βασιλιά είχαν ισχύ χωρίς την προσυπογραφή του αρμόδιου υπουργού.
5. Το σύνταγμα του 1844 όριζε ότι η σύνθεση των κοινοβουλευτικών επιτροπών θα γινόταν με κλήρωση.
6. Κατά την περίοδο του Κριμαϊκού ̟πολέμου, το αγγλικό και το γαλλικό κόμμα κέρδισαν την εμπιστοσύνητων οπαδών τους.
7. Ο θάνατος του Κωλέττη το 1847 ευνόησε το αγγλικό και το γαλλικό κόμμα.
8. Τα πολιτικά κόμματα αναπτύχθηκαν περαιτέρω μέσα στο συνταγματικό καθεστώς του 1844.
9. Στην περίοδο 1844-1864 το ρωσικό κόμμα δεν είχε λόγο ύπαρξης
10. Η τακτική του βασιλιά Όθωνα οδήγησε τα κόμματα της αντιπολίτευσης σε σύμπνοια με την Αυλή.
11. Η ήττα της Ρωσίας στον Κριμαϊκό ̟πόλεμο συνέβαλε στην αποδυνάμωση του κόμματος.
MON 11

ΕΝΟΤΗΤΑ 2η
1. Ένα από τα αιτήματα των «αντιπολιτευτικών ομίλων» στα τέλη της δεκαετίας του 1850 ήταν η ίδρυση αγροτικών τραπεζών.
2. Ο Όθωνας εγκαταλείπει την Ελλάδα δια παντός το 1862.
3. Ο Αλέξανδρος Κουμουνδούρος ήταν αρχηγός των πεδινών.
4. Ο Κουμουνδούρος ως αρχηγός του γαλλικού κόμματος, επέβαλε ένα είδος κοινοβουλευτικής δικτατορίας.
5. Η νέα γενιά θεωρούσε το βασιλιά πολιτικά ατάλαντο.
6. Στην επανάσταση του 1862 συμμετείχαν πολλά άτομα ανώτερων κοινωνικών στρωμάτων.
7. Η ψήφιση της «αρχής της δεδηλωμένης» έγινε το 1875.
8. Το Σύνταγμα του 1864 όριζε ως πολίτευμα της Ελλάδας τη συνταγματική μοναρχία.
9. Ο Ε. Δεληγιώργης ήταν ηγέτης των ορεινών.
10. Η «αρχή της δεδηλωμένης» καθιερώθηκε το 1864.
11. Ο Δημήτριος Βούλγαρης έβρισκε υποστηρικτές μεταξύ των μικροκαλλιεργητών, των κτηνοτρόφων και των πλοιοκτητών.
12. Στο Σύνταγμα του 1864 δεν υπήρχε πρόβλεψη για την ίδρυση κομμάτων.
13. Στις εκλογές του 1862 η πλειονότητα των αντιπροσώπων προερχόταν από τοπικά ψηφοδέλτια.
14. Τακτική των P. Γρίβα και Κ. Κανάρη ήταν η δημιουργία σώματος «πραιτωριανών» για την εξασφάλιση της παραμονής τους στην εξουσία.
ΜΟΝ 14

ΕΝΟΤΗΤΑ 3η
1. Ο Τρικούπης επέκρινε το κοινωνικό κόστος του εκσυγχρονισμού.
2. Ο Τρικούπης θεωρούσε το κράτος ως μοχλό ανάπτυξης της οικονομίας.
3. Το 1879 υπήρχαν 4 μόνο τοπικά ψηφοδέλτια.
4. Ο Δηλιγιάννης υποστήριζε το χρηματιστικό κεφάλαιο.
5. Την εποχή του Βούλγαρη οι κυβερνήσεις ασκούσαν συστηματικά μεθόδους εξαναγκασμού των ψηφοφόρων.
6. Το 1906 διαλύθηκε η ομάδα των Ιαπώνων.
7. Στις 5 Σεπτεμβρίου 1910 έγινε μεγάλη διαδηλωση των επαγγελματικών σωματείων της πρωτεύουσας.
8. Το Φεβρουάριο του 1910 διαλύθηκε ο στρατιωτικός σύνδεσμος
9. Το κίνημα στο Γουδί έγινε από τους στρατιωτικούς της Εθνικής Άμυνας.
ΜΟΝ 9

Β. ΠΟΛΛΑΠΛΗΣ ΕΠΙΛΟΓΗΣ
Βρείτε τη σωστή απάντηση.
1.Στην Εθνοσυνέλευση του 1862-1864:
α. συγκροτήθηκαν οι Πραιτωριανοί
β. συγκροτήθηκαν οι Ορεινοί
γ. εδραιώθηκε ο δικομματισμός
δ. η μειονότητα των αντιπροσώπων προέρχονταν από τοπικά ψηφοδέλτια

2. Το σύνταγμα του 1864 καθιέρωσε ως πολίτευμα της Ελλάδας:
α. Τη συνταγματική μοναρχία
β. την προεδρική δημοκρατία
γ. τη βασιλευόμενη δημοκρατία
δ. την προεδρευόμενη δημοκρατία

3. Στο σύνταγμα του 1844:
(α) δεν καθορίστηκαν οι βασιλικές εξουσίες
(β) κατοχυρωνόταν το δικαίωμα της καθολικής ψηφοφορίας
(γ) δεν προβλεπόταν η ύπαρξη βουλής και γερουσίας
(δ) κατοχυρωνόταν το δικαίωμα του συνέρχεσθαι και συνεταιρίζεσθαι
ΜΟΝ 3

Γ. ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΙΣΗΣ
1. Να αντιστοιχήσετε τα στοιχεία της Α στήλης με τα στοιχεία της Β στήλης
Στήλη Α Στήλη Β
1. Κ. Κανάρης                 α. Εθνικόν κομιτάτον
2. Ε. Δεληγιώργης         β. Πεδινοί
3. Α. Κουμουνδούρος   γ. Εκσυγχρονιστές
4. Δ. Βούλγαρης             δ. Ορεινοί
ΜΟΝ 4

2.Να αντιστοιχίσετε τους πολιτικούς άνδρες με την πολιτική τους θέση . Στη Β ενότητα περισσεύουν κάποιες θέσεις. Μον. 9
1. Ι. Κωλέττης
2. Χ. Τρικούπης
3. Θ. Δηλιγιάννης

α. Υποστήριζε ένα κράτος κοινωνικής αλληλεγγύης.
β. Επιζητούσε την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής.
γ. Έβλεπε στο πρόσωπο του βασιλιά το σύμβολο της εθνικής ενότητας.
δ. Εξέφραζε με την πολιτική του δράση τα αιτήματα της «νέας γενιάς».
ε. Επέβαλε ένα είδος κοινοβουλευτικής δικτατορίας.
στ. Επιδίωκε τον εκσυγχρονισμό με κάθε κόστος.
ζ. Κατοχύρωσε συνταγματικά τη μονιμότητα των δικαστικών και των δημοσίων υπαλλήλων.

ΠΑΡΑΘΕΜΑ
Αξιοποιώντας τις ιστορικές σας γνώσεις και αντλώντας στοιχεία από τα παρακάτω κείμενα, να παρουσιάσετε: α) τις αντιλήψεις του Χ. Τρικούπη όσον αφορά το κράτος, τη διοίκηση και την οικονομία, αντιπαραβάλλοντάς τες με τις αντίστοιχες του πολιτικού του αντιπάλου Θ. Δηλιγιάννη. (μονάδες 17) β) τις προσπάθειες που κατέβαλλε ο Χ. Τρικούπης, ως πρωθυπουργός, για την υλοποίηση αυτών των αντιλήψεων. (μονάδες 8) Μονάδες 25
ΚΕΙΜΕΝΟ Α
[…] Η νέα Βουλή άρχισε τις εργασίες της στις 26 Φλεβάρη 1882 […]. Ο νέος πρωθυπουργός [Χαρίλαος Τρικούπης] στον προγραμματικό του λόγο είπε: […] «Τὸ πρόγραμμα ἡμῶν […] ζητεῖ τὴν ἀνόρθωσιν τοῦ τόπου. Ἡ κοινωνία ζητεῖ φραγμοὺς κατὰ τῶν ὑπερβασιῶν τῆς κυβερνήσεως, κατὰ τῶν ὑπερβασιῶν παντός ἰσχύοντος, κατὰ τῶν ὑπερβασιῶν τῆς Βουλῆς. Ὅ,τι πρέπει νὰ ἐπιζητῶμεν σήμερον εἶναι οὐχὶ ἐπίδειξις πλαστοῦ ἰσοζυγίου, ἀλλὰ πρέπει νὰ ἐπιζητῶμεν σήμερον ἐν τῇ πολιτικῇ τοῦ κράτους τὴν ὁδόν, ἥτις θέλει φέρει εἰς τὸ ἰσοζύγιον, ἐὰν ἐμμείνωμεν ἀκραδάντως ἐν αὐτῇ. Ὀφείλομεν ἐν τῇ διαρρυθμίσει τῶν οἰκονομικῶν νὰ ἐπιζητήσωμεν αὐτὴν διὰ τῆς ὅσον [δυνατόν] ἐλαττώσεως τῶν δαπανῶν, ἐπιτρεπούσης ὅμως πλήρη τὴν ἀνάπτυξιν τῶν παραγωγικῶν δυνάμεων, τῶν πόρων τοῦ ἔθνους καὶ τὴν ἐπαύξησιν τῶν πόρων τοῦ κράτους. Διὰ τοῦτο πᾶσα θυσία, τὴν ὁποίαν ἠθέλομεν ζητήσει παρὰ τῆς Βουλῆς πρὸς τὸν σκοπὸν τῆς ἐνισχύσεως τῶν βιομηχανικῶν δυνάμεων τοῦ τόπου, τῆς συγκοινωνίας καὶ πάντων δι’ ὧν προάγεται ἡ ὑλικὴ δύναμις, θέλει ψηφισθῇ…»
Γ. Κορδάτου, Μεγάλη Ιστορία της Ελλάδας, τ. ΧΙΙ.

ΚΕΙΜΕΝΟ Β
[…] Το δημοσιονομικό πρόγραμμα του Δηλιγιάννη μπορεί να συνοψισθεί σε δύο βασικές κατευθυντήριες ιδέες: Η πρώτη […] επαναλαμβάνεται σε όλα τα προεκλογικά και μετεκλογικά προγράμματα του δηλιγιαννισμού της εικοσαετίας 1885-1905: οικονομία στις δημόσιες δαπάνες, που θα προκαλέσει ελάττωση της φορολογικής επιβαρύνσεως και θα αποτελέσει κίνητρο για τη σταδιακή, φυσική, αύξηση της εγχώριας παραγωγής από όλους τους παράγοντες του ενεργού οικονομικά πληθυσμού. Η δεύτερη, η έννοια της εθνικής εργασίας, που αναπτύσσει τις δυνατότητές της κάτω από τη σκέπη της κρατικής πολιτικής λιτότητας και στον τομέα των κρατικών δαπανών, αλλά και στο φορολογικό τομέα, σε τρόπο ώστε το κοινωνικό σώμα, χωρίς ταξικές διακρίσεις, να βρίσκεται σε στενή συνεργασία με το κράτος, είναι μια καινούργια ιδέα. […]
Ιστορία του Ελληνικού Έθνους.

ΚΕΙΜΕΝΟ Γ
[…] Για την κατασκευή των σιδηροδρόμων το κράτος διέθεσε συνολικά το 68% των αναγκαίων πόρων από δάνεια, από τα οποία πάλι το 74% αντλήθηκε από τις διεθνείς χρηματαγορές. […] Αυτή η οικονομική και δημοσιονομική πολιτική είχε ως αποτέλεσμα μια αυξανόμενη και για τα ελληνικά δεδομένα ασυνήθιστα υψηλή επιβάρυνση των φορολογουμένων.
[…] Όσο για τη φορολογική δικαιοσύνη πρέπει να διαπιστώσουμε ότι τα μερίσματα των μετοχών δεν επιβαρύνονταν καθόλου, ενώ άλλα έσοδα από κεφάλαιο καθώς και τα κέρδη των τραπεζών φορολογούνταν ελάχιστα, για να υπάρχουν κίνητρα για μεταφορά κεφαλαίων στην Ελλάδα. Τα φορολογικά βάρη έφεραν οι καταναλωτές μέσω των έμμεσων φόρων […].Σε αυτά προστίθενταν οι δασμοί που επιβάλλονταν κυρίως με εισπρακτικά κριτήρια.