Μάθημα : ΤΠΕ - Τάξεις Γ' - Δ'

Γέννηση

Ο Ηρακλής είναι ο µεγαλύτερος ήρωας της ελληνικής µυθολογίας. Όπως οι περισσότεροι ήρωες, ο Ηρακλής ήταν γιός του θεού Δία και της Αλκμήνης. Η γυναίκα του Δία, η Ήρα, ζήλευε τον Ηρακλή και όταν ήταν ακόμη βρέφος έστειλε δύο φίδια να τον σκοτώσουν στην κούνια του. Ο Ηρακλής έπνιξε τα φίδια με τα χέρια του.

Οι Άθλοι

Όταν µεγάλωσε ο Ηρακλής, παντρεύτηκε την κόρη του βασιλιά της Θήβας, τη Μεγάρα κι έγινε ο ίδιος βασιλιάς. Κυβέρνησε µερικά χρόνια τη Θήβα και ζούσε ευτυχισµένος.

Κάποια µέρα όµως η Ήρα, που πάντα τον µισούσε, τον τρέλανε κι ο Ηρακλής έκανε κακό στα παιδιά και στη γυναίκα του, νοµίζοντας πως είναι εχθροί του. Συνήλθε όµως και κατάλαβε το κακό που είχε κάνει. Πήγε τότε στο µαντείο των Δελφών, για να ρωτήσει τον Απόλλωνα τι έπρεπε να κάνει για να τον συγχωρέσουν οι θεοί. Η Πυθία, η ιέρεια του Απόλλωνα, του είπε ότι έπρεπε να γυρίσει στις Μυκήνες, την πατρίδα της µητέρας του, και να υπηρετήσει πιστά δώδεκα χρόνια τον ξάδερφό του, τον Ευρυσθέα, που βασίλευε εκεί. Μετά θα γινόταν αθάνατος και θα ανέβαινε στον Όλυµπο.

1ος Άθλος: Το λιοντάρι της Νεμέας

Ο πρώτος άθλος του Ηρακλή ήταν να σκοτώσει το λιοντάρι της Νεμέας. Αυτό δεν ήταν εύκολο κατόρθωμα, γιατί η καταγωγή του θηρίου ήταν υπερφυσική και ήταν περισσότερο τέρας παρά συνηθισμένο λιοντάρι. Το δέρμα του δεν μπορούσε να το διαπεράσουν δόρατα ή βέλη. Ο Ηρακλής έκλεισε τις εισόδους στη σπηλιά του λιονταριού, σύρθηκε στα στενά όρια όπου θα έπρεπε να παλέψει πρόσωπο με πρόσωπο και το έπνιξε μέχρι θανάτου με γυμνά χέρια. Στη συνέχεια φόρεσε το δέρμα του λιονταριού ως μανδύα και τα ανοιχτά σαγόνια του ως κράνος.

2ος Άθλος: Η Λερναία Ύδρα

Ο βασιλιάς Ευρυσθέας φοβόταν τόσο πολύ τον Ηρακλή που όταν τον είδε να έρχεται με το λιοντάρι της Νεμέας στον ώμο του, κρύφτηκε σε ένα πιθάρι. Από αυτό το καταφύγιο εξέδωσε την εντολή για τους επόμενους Άθλους. Ο Ηρακλής έπρεπε να αναζητήσει και να καταστρέψει την τερατώδη και πολυκέφαλη Λερναία Ύδρα. Η Λερναία Ύδρα ζούσε στους βάλτους της λίμνης Λέρνης. Κάποιοι έλεγαν ότι η Λερναία Ύδρα είχε οκτώ ή εννιά κεφάλια, ενώ άλλοι έλεγαν πως είχε έως και δέκα χιλιάδες κεφάλια. Μόλις όµως έκοβε ένα κεφάλι, στη θέση του φύτρωναν άλλα δύο.

2ος Άθλος: Η Λερναία Ύδρα (συνέχεια)

Ο Ηρακλής δεν ήταν ένας κοινός θνητός. Αναζήτησε το τέρας στη φωλιά του και το έβγαλε στο ύπαιθρο με φλεγόμενα βέλη. Η Λερναία Ύδρα έστριψε τα κεφάλια της γύρω από τον Ηρακλή και προσπάθησε να τον νικήσει. 

2ος Άθλος: Η Λερναία Ύδρα (ολοκληρώθηκε)

Ο Ιόλαος, που είχε οδηγήσει τον Ηρακλή στη Λέρνα με ένα άρμα, κοίταξε με αγωνία καθώς ο θείος του μπλέχτηκε στα φιδίσια κεφάλια της Λερναίας Ύδρας. Αρπαξε έναν αναμμένο δαυλό και όρμησε στη μάχη. Μόλις ο Ηρακλής έκοψε ένα από τα κεφάλια της Ύδρας, ο Ιόλαος ήταν εκεί για να κάψει τον πληγωμένο λαιμό με φλόγα. Αυτό εμπόδισε τα κεφάλια να φυτρώσουν. Ο Ηρακλής έκοψε ένα ένα τα κεφάλια, με τον Ιόλαο να καυτηριάζει τις πληγές. Τελικά ο Ηρακλής έκοψε το ένα κεφάλι που υποτίθεται ότι ήταν αθάνατο και το έθαψε βαθιά κάτω από ένα βράχο.

3ος Άθλος: ο ελάφι µε τα χρυσά κέρατα

Σ’ ένα βουνό της Πελοποννήσου ζούσε το ιερό ελάφι της θεάς Άρτεµης. Είχε χρυσά κέρατα, χάλκινες οπλές και κανείς δεν το έφτανε στο τρέξιµο. Ο Ευρυσθέας διέταξε τον Ηρακλή να φέρει το ελάφι αυτό ζωντανό στις Μυκήνες. Ένα ολόκληρο χρόνο το κυνηγούσε ο Ηρακλής στα βουνά και στα δάση χωρίς αποτέλεσµα. Μια µέρα το ελάφι µπήκε στον ποταµό Λάδωνα, για να περάσει απέναντι. Τότε ο Ηρακλής το χτύπησε ελαφρά µε ένα βέλος στο πόδι. Μετά το σήκωσε στους ώµους του και το πήγε στις Μυκήνες. Αφού το έδειξε στον Ευρυσθέα, το άφησε ελεύθερο, όπως είχε υποσχεθεί στη θεά Άρτεµη.

4ος Άθλος: Ο Ερύμανθος Κάπρος

Μετά ο Ευρυσθέας έστειλε τον Ηρακλή να του φέρει ζωντανό ένα φοβερό αγριογούρουνο, που ζούσε στο βουνό Ερύµανθο της Πελοποννήσου, έκανε µεγάλες καταστροφές και σκότωνε ζώα και ανθρώπους. Ο Ηρακλής πήγε στον Ερύµανθο και κυνήγησε το αγριογούρουνο κάµποσες ηµέρες. Στο τέλος το ζώο εξαντλήθηκε από την κούραση και ο Ηρακλής το έπιασε, το έδεσε, το σήκωσε στους ώµους του και το πήγε ζωντανό στις Μυκήνες. Ο Ευρυσθέας, όταν το είδε, τρόµαξε και κρύφτηκε στο πιθάρι.

5ος Άθλος: Οι στάβλοι του Αυγεία

Αργότερα ο Ευρυσθέας τον έστειλε να καθαρίσει τους στάβλους του βασιλιά Αυγεία σε µια µέρα. Ο Αυγείας ζούσε στην Ήλιδα κι είχε αµέτρητα κοπάδια που του τα είχε χαρίσει ο πατέρας του, ο Ήλιος. Τα ζώα ήταν πάρα πολλά και οι βοσκοί του δεν προλάβαιναν να καθαρίζουν τους στάβλους. Είχαν µαζευτεί λοιπόν πολλοί σωροί από κοπριά που µύριζαν πολύ άσχηµα. Ο Ηρακλής έσκαψε δύο βαθιά χαντάκια, που περνούσαν µέσα από τους στάβλους κι έφταναν µέχρι τους ποταµούς Αλφειό και Πηνειό. Έστρεψε µετά το ρεύµα των ποταµών µέσα στα χαντάκια. Τα ορµητικά νερά µπήκαν στους στάβλους, παρέσυραν την κοπριά και την πήγαν στη θάλασσα. Έτσι ο Ηρακλής καθάρισε τους στάβλους του Αυγεία σε µια µόνο µέρα.

6ος Άθλος: Οι Στυμφαλίδες Όρνιθες

Μετά ο Ηρακλής πήγε στη λίµνη Στυµφαλία. Εκεί ζούσαν οι Στυµφαλίδες όρνιθες, µεγάλα πουλιά, µε σιδερένια ράµφη και φτερά, που τρέφονταν µε ανθρώπινο κρέας. Φτάνοντας, άρχισε να χτυπά δυο χάλκινα κρόταλα που του είχε χαρίσει η Αθηνά. Τα πουλιά βγήκαν από τα καλάµια της λίµνης όπου κρύβονταν και πέταξαν τροµαγµένα. Τότε ο Ηρακλής µε τα βέλη του σκότωσε πολλά. Όσα γλίτωσαν έφυγαν µακριά και δεν ξαναφάνηκαν.

7ος Άθλος: Ο άγριος ταύρος του Μίνωα

Μετά απ’ όλα αυτά τα κατορθώµατα, ο Ευρυσθέας έστειλε τον Ηρακλή σε πιο µακρινά µέρη. Έτσι, ο Ηρακλής πήγε στην Κρήτη κι έπιασε τον άγριο ταύρο του Μίνωα, που από το στόµα του έβγαιναν φλόγες κι έκανε πολλές καταστροφές. Ανεβασµένος στη ράχη του, πέρασε το Αιγαίο κι έφτασε στις Μυκήνες.

8ος Άθλος: Τα Άλογα του Διομήδη

Ο Ηρακλής µετά πήγε στη Θράκη, όπου ζούσε ο βασιλιάς Διοµήδης, ο γιος του θεού Άρη. Αυτός είχε τέσσερα άγρια άλογα, που τρέφονταν µε ανθρώπινες σάρκες. Σκότωσε το Διοµήδη, έπιασε τα άλογα και τα έφερε στις Μυκήνες.

9ος Άθλος: Η ζώνη της Ιππολύτης

Ταξίδεψε και πιο µακριά, στον Εύξεινο πόντο, στη χώρα των Αµαζόνων. Οι Αµαζόνες ήταν όλες τους όµορφες και ξακουστές στο τόξο και στην ιππασία. Ο Ηρακλής πολέµησε µαζί τους, τις νίκησε και πήρε τη ζώνη της βασίλισσάς τους, της Ιππολύτης, και την έφερε στον Ευρυσθέα.

10ος Άθλος: Τα βόδια του Γηρυόνη

Αργότερα ταξίδεψε στη Δύση, πιο πέρα από την άκρη της γης, για να φέρει στις Μυκήνες τα βόδια του Γηρυόνη. Ο Γηρυόνης ήταν ένα τέρας που από τη µέση κι επάνω είχε τρία σώµατα. Τα βόδια του τα φύλαγε ο σκύλος του, ο Όρθος, που είχε δυο κεφάλια και η ουρά του ήταν φίδι. Ο Ηρακλής σκότωσε και τους δυο, κι έφερε τα βόδια στον Ευρυσθέα που τα θυσίασε στη θεά Ήρα.

11ος Άθλος: Τα μήλα των Εσπερίδων

Ο κήπος των Εσπερίδων βρισκόταν στην άκρη της γης. Εκεί υπήρχε το δέντρο που έκανε τα χρυσά µήλα. Όποιος τα έτρωγε έµενε για πάντα νέος. Το φύλαγαν οι νύµφες Εσπερίδες κι ένας ακοίµητος δράκος. Εκεί κοντά βρισκόταν κι ο τιτάνας Άτλαντας που κρατούσε τον Ουρανό στη ράχη του.
Ο Ηρακλής ταξίδεψε πολύ για να φτάσει εκεί. Πέρασε από πολλές χώρες. Πέρασε κι από τον Καύκασο όπου ελευθέρωσε τον Προµηθέα. Εκείνος, για να τον ευχαριστήσει, του έδειξε το δρόµο για να φτάσει στον κήπο των Εσπερίδων και τον συµβούλεψε να στείλει τον Άτλαντα να πάρει τα χρυσά µήλα. Ο Ηρακλής βρήκε τον Άτλαντα κι εκείνος δέχτηκε να πάει στον κήπο των Εσπερίδων. Ο Ηρακλής όµως αναγκάστηκε να κρατήσει ο ίδιος τον ουρανό στη ράχη του, ώσπου να γυρίσει.

11ος Άθλος: Τα μήλα των Εσπερίδων (ολοκληρώθηκε)

Ο Άτλαντας µε τη βοήθεια των Εσπερίδων, που έφτιαξαν ένα µαγικό ποτό και κοίµισαν το δράκο, πήρε τα χρυσά µήλα. Επιστρέφοντας στον Ηρακλή δεν ήθελε να ξαναπάρει τον Ουρανό στη ράχη του και είπε ότι θα πήγαινε ο ίδιος τα µήλα στον Ευρυσθέα. Ο Ηρακλής έκανε πως συµφώνησε και τον παρακάλεσε να τον βοηθήσει να βάλει ένα µαξιλάρι στη ράχη του, για να κρατάει καλύτερα τον Ουρανό. Ο Άτλαντας πλησίασε να τον βοηθήσει κι ο Ηρακλής µε µια γρήγορη κίνηση έριξε τον Ουρανό στη ράχη του Άτλαντα, άρπαξε τα χρυσά µήλα και γύρισε στις Μυκήνες. 

12ος Άθλος: Ο Κέρβερος

Στη γη ο Ηρακλής ήταν ανίκητος. Γι’ αυτό ο Ευρυσθέας αποφάσισε να τον στείλει στον Κάτω Κόσµο για να του φέρει τον Κέρβερο, ένα φοβερό σκυλί µε τρία κεφάλια, που φύλαγε την είσοδο του Άδη. Ο Ηρακλής πήγε στον Άδη και, µε την άδεια του Πλούτωνα και της Περσεφόνης, πάλεψε µε τον Κέρβερο, τον νίκησε, τον έδεσε και τον έφερε στις Μυκήνες. Όταν τον αντίκρισε, ο Ευρυσθέας τρόµαξε και κρύφτηκε πάλι στο πιθάρι. Ο Ηρακλής γύρισε τον Κέρβερο στον Άδη, όπως είχε υποσχεθεί στον Πλούτωνα.

Θάνατος

Ελεύθερος πια ο Ηρακλής παντρεύτηκε τη Δηιάνειρα, κόρη του βασιλιά της Αιτωλίας, του Οινέα. Μια µέρα πήγαν να περάσουν τον Εύηνο ποταµό. Εκεί συνάντησαν τον Κένταυρο Νέσσο. Ο Νέσσος πήρε στη ράχη του τη ∆ηιάνειρα, για να την περάσει απέναντι. Θέλησε όµως να την πάρει δική του κι άρχισε να τρέχει. Τότε ο Ηρακλής τον χτύπησε µε ένα από τα δηλητηριασµένα βέλη του. Πριν ξεψυχήσει ο Νέσσος είπε στη Δηιάνειρα: «Μάζεψε λίγο από το αίµα µου. Αν αλείψεις µ’ αυτό το χιτώνα του Ηρακλή, θα σε αγαπάει για πάντα». Έτσι, κάποτε που ο Ηρακλής ζήτησε ένα καθαρό χιτώνα από τη Δηιάνειρα, για να τον φορέσει και να κάνει θυσία στο ∆ία, εκείνη άλειψε ένα χιτώνα µε το δηλητήριο του Νέσσου και του τον έδωσε. Ο Ηρακλής τον φόρεσε κι ο χιτώνας κόλλησε πάνω του. Αµέσως άρχισε να νιώθει αβάσταχτους πόνους. Κατάλαβε τότε ότι έφτασε το τέλος του. Ανέβηκε στο βουνό Οίτη, έφτιαξε ένα σωρό από ξύλα, ξάπλωσε πάνω του και ζήτησε ν’ ανάψουν τη φωτιά. Κανείς δε δέχτηκε να το κάνει αυτό. Μόνο ο Φιλοκτήτης, που περνούσε από κει, δέχτηκε ν’ ανάψει τη φωτιά κι ο Ηρακλής, για να τον ευχαριστήσει, του χάρισε τα δηλητηριασµένα βέλη του.

Μετά θάνατον ζωή

Ξαφνικά άρχισε ν’ αστράφτει και να βροντά. Ένα σύννεφο κατέβηκε, πήρε τον Ηρακλή και τον ανέβασε στον Όλυµπο. Εκεί συµφιλιώθηκε µε την Ήρα κι έζησε για πάντα µε τους θεούς του Ολύµπου.