Μάθημα : Δημιουργώντας τα δικά μας τραγούδια!
Κωδικός : 1727010309
-
Θεματικές Ενότητες
-
Πλοήγηση
-
Πώς θα υλοποιήσουμε το έργο (project)
-
Λίγα λόγια για τους Φράκταλς
-
Όλα θα πάνε καλά ή Στο σχολείο ξανά...
-
Στον Δάσκαλο, του Κωστή Παλαμά
-
Το σχολείο μας φέρνει κοντά...
-
Οι εξισώσεις είναι μαγικές...
-
Yesterday...
-
Τρία, δύο, ένα, δεν πάμε ή Δεν πάμε καλά...
-
Μουσικός διαγωνισμός!!!
-
O κύριος Μάριος έχει αλλεργία...
-
Χριστούγεννα στο σπίτι!!!
-
Ανακοίνωση των αποτελεσμάτων του μουσικού διαγωνισμού...
-
Όλα είναι δυνατά, αν το πιστέψεις!
-
Η Ευχή... ένα τραγούδι για το «Make A Wish»
-
Είσαι το άστρο μου ή Valentine's Day
-
Τέμπη, 731 μέρες μετά...
-
Στα θρανία της σιωπής
-
Λάμπει το Άγιο Φως
-
Οι σχολικές εξετάσεις
-
Ο αποχωρισμός...
-
Ευχαριστώ!
-
Ερωτηματολόγιο Αποτίμησης της Δράσης
-
Πλοήγηση
Στον Δάσκαλο, του Κωστή Παλαμά
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα των Εκπαιδευτικών, θέλαμε να δημιουργήσουμε κάτι ξεχωριστό. Έτσι, αποφασίσαμε να μελοποιήσουμε ένα ποίημα του Κωστή Παλαμά, με τίτλο "Στον Δάσκαλο", το οποίο ερμηνεύτηκε από τους Φράκταλς.
Το τραγούδι, είναι ένα μικρό δείγμα εκτίμησης για όλους εκείνους που αφιέρωσαν τον χρόνο και την ενέργειά τους, για να μας καθοδηγήσουν στην πορεία της γνώσης.
Ακούστε το τραγούδι και ελπίζουμε να σας αρέσει!
Τίτλος: Στον Δάσκαλο...
Δημιουργός στίχων: Κωστής Παλαμάς
Τραγούδι: Φράκταλς
Στίχοι:
Σμίλεψε πάλι, δάσκαλε, ψυχές!
Κι ό,τι σ’ απόμεινε ακόμη στη ζωή σου,
μην τ’ αρνηθείς! Θυσίασέ το ως τη στερνή πνοή σου!
Χτίσ’ το παλάτι, δάσκαλε σοφέ!
Κι αν λίγη δύναμη μες στο κορμί σου μένει,
μην κουρασθείς. Είν’ η ψυχή σου ατσαλωμένη.
Θέμελα βάλε τώρα πιο βαθιά,
ο πόλεμος να μην μπορεί να τα γκρεμίσει.
Σκάψε βαθιά. Τι κι αν πολλοί σ’ έχουνε λησμονήσει;
Θα θυμηθούνε κάποτε κι αυτοί
τα βάρη που κρατάς σαν Άτλαντας στην πλάτη,
υπομονή! Χτίζε, σοφέ, της κοινωνίας το παλάτι!
Σμίλεψε πάλι, δάσκαλε, ψυχές!
Κι ό,τι σ’ απόμεινε ακόμη στη ζωή σου,
μην τ’ αρνηθείς! Θυσίασέ το ως τη στερνή πνοή σου!
Χτίσ’ το παλάτι, δάσκαλε σοφέ!
Κι αν λίγη δύναμη μες στο κορμί σου μένει,
μην κουρασθείς. Είν’ η ψυχή σου ατσαλωμένη.
Θέμελα βάλε τώρα πιο βαθιά,
ο πόλεμος να μην μπορεί να τα γκρεμίσει.
Σκάψε βαθιά. Τι κι αν πολλοί σ’ έχουνε λησμονήσει;
Θα θυμηθούνε κάποτε κι αυτοί
τα βάρη που κρατάς σαν Άτλαντας στην πλάτη,
υπομονή! Χτίζε, σοφέ, της κοινωνίας το παλάτι!
Σκάψε βαθιά. Τι κι αν πολλοί σ’ έχουνε λησμονήσει;